دکتر رسول دیناروند در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: «عده‌ای تیشه برداشته‌اند و به ریشه حرکت دانش بنیان کشور می‌زنند. کسانی که به این موضوع ضربه بزنند بی‌تردید کارشان نوعی جنایت و خیانت به کشور محسوب می‌شود.»

وی ادامه می‌دهد:« دم خروس از اینجا پیداست که عده‌ای تولید را برنمی‌تابند و داستان‌سرایی می‌کنند و جالب این است که قرآن بر سر نیزه می‌کنند؛ یعنی کسی که همه سوابق علمی‌اش مشخص است و در جهت تولید علم، فناوری و دارو در کشور بوده را متهم به چیزی می‌کنند که خودشان می‌دانند دروغ است و می‌گویند "دیناروند" طرفدار واردات است.»

وی همچنین می‌گوید:«‌ سوال اینجاست که اگر من طرفدار واردات بودم چرا مرا به همکاری با شرکت‌های دانش‌بنیان متهم می‌کنید؟ این شرکت‌ها که وارداتی نیستند. اگر من طرفدار واردات بودم چرا میزان واردات در دوره مسئولیت من کاهش یافت؟»

رییس سازمان غذا و دارو تاکید می‌کند: « "دیناروند" فردی نیست که "دیناروند" شده چون معاون وزیر است؛ من و همسرم جزو معدود افرادی هستیم که دانشمند یک درصد بین‌المللی در حوزه داروسازی هستیم و صدها دانشجوی نخبه زیر دست ما تربیت شده‌اند و ...

مشروح گفت‌وگوی ایسنا با دکتر رسول دیناروند، رییس سازمان غذا و دارو و معاون وزیر بهداشت در پی می آید:

ایسنا: برخی ادعاها درباره فعالیت‌های اقتصادی شما در فضای مجازی مطرح شده که لغو نشستی خبری در حدود 10 روز گذشته نیز بر آن دامن زد. نظر شما درباره این ادعاها چیست ؟ و آیا"معاون وزیر" بودن زمینه این فعالیت اقتصادی را برای شما فراهم کرد؟

دیناروند: من کسی هستم که از حدود ۳۰ سال گذشته در رشته داروسازی فارغ‌التحصیل شده‌ام و از همان زمان هم فعالیتم در حوزه علم، فناوری و صنعت داروسازی ادامه داشته است.  در این دوران نزدیک به ۳۰ سال، دو دوره چهار ساله به عنوان معاون وزیر در حوزه غذا و دارو مسئولیت داشته‌ام و در بیش از ۲۰ سال دیگر به عنوان استاد دانشگاه و هیات علمی دانشکده داروسازی فعال بوده و هستم و غیر از دوران مسوولیتم در وزارت بهداشت، در صنعت داروسازی هم فعالیت داشتم.

از سال ۷۷ مدیرعامل شرکت داروسازی سبحان بودم که این شرکت در آن زمان به بنیاد ۱۵ خرداد تعلق داشت و بعدا این مجموعه به ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره) منتقل شد. علاوه بر اینکه مدیرعامل آن شرکت بودم در شرکت‌های متعدد دیگری هم به عنوان عضو یا رییس هیات مدیره فعالیت می‌کردم. به صراحت می‌گویم که هیچگاه در آن شرکت‌ها به عنوان صاحب یا سهامدار اصلی حضور نداشتم و صرفا در آنجا کار می‌کردم. البته معمولا وقتی شما در یک مجموعه اقتصادی کار می‌کنید به شما پاداش، حقوق و گاهی سهام آن شرکت را به عنوان پاداش می‌دهند اما این‌ها مواردی جزئی است و سهامداری محسوب نمی‌شود.

همچنین در سال ۸۱ به همراه ۱۰ نفر دیگر یک شرکت داروسازی و تولید دارو را بنیانگذاری کردیم، اما در سال ۸۴ که می‌خواستم در وزارت بهداشت مسئولیت بپذیرم، از آن شرکت‌ها استعفا دادم و سهمم را نیز به فرد دیگری واگذار کردم و قرار شد از محل فروش آن، سهم ما را پرداخت نماید. بنابراین کل فعالیت اقتصادی من در آن دوران تا سال ۸۴ در همین چند شرکت بوده است.

هیچ گاه تحت تاثیر مسوولیتم قرار نگرفته‌ام

از سال ۸۴ تا ۸۸ به عنوان معاون وزیر بهداشت (زمان وزارت دکتر لنکرانی) فعالیت کردم. در آن زمان هم عده‌ای این مباحث را مطرح می‌کردند و می‌گفتند چون "دیناروند" در صنعت فعالیت داشته این موضوع منجر به تضاد منافع می‌شود! باید بگویم هیچ گاه اینگونه نبوده است که چون اینجانب در شرکتی قبلا فعالیت داشتم، در زمان مسئولیتم در وزارت بهداشت، برای آن شرکت تمهیداتی قائل شوم.

در سال ۸۸ و با پایان فعالیتم در وزارتخانه، کار علمی‌ام را ادامه دادم؛ البته مطمئنا هیچ گاه شخصیت علمی من قطع و وصل نمی‌شود. الان هم استاد دانشگاه هستم، دانشجو دارم و کار علمی من همچنان ادامه دارد. در سال ۹۰ و ۹۱ با توجه به سیاست‌های جدید کشور و به دنبال توصیه‌های مقام معظم رهبری مبنی بر اینکه تولید علم فقط مقاله نباشد و دانشمندان باید وارد عرصه تولید محصولات دانش بنیان شوند، به همراه دانشجویان و سایر اعضای هیات علمی همکار خود در دانشکده داروسازی و مرکز تحقیقات نانوفناوری سه شرکت دانش‌بنیان تاسیس نمودیم و البته اینطور نبوده که شرکت دانش‌بنیان متعلق به شخص خاصی باشد بلکه به مجموعه‌ای از افراد مربوط بود.

این شرکت‌ها برای تولید محصولاتی با فناوری بالا تاسیس شدند و من به عنوان کسی که از این شرکت‌ها حمایت معنوی می‌کرد، حضور داشتم و کمک می‌کردم. اما همسرم به عنوان فردی که استاد برجسته داروسازی هستند، دانشمند یک درصد جهانی محسوب می‌شوند، فردی هستند که صدها مقاله و ده‌ها اختراع در سطح ملی بین‌المللی و جهانی دارند و ده‌ها دانشجوی   PHDو نخبگان علمی تربیت کرده‌اند، در این سه شرکت‌ فعالیت داشتند.

فعالیتم را شفاف به وزیر گفته بودم

تاکید می‌کنم قبل از اینکه من مسئولیتی در وزارتخانه عهده‌دار شوم، همسرم در این سه شرکت دانش‌بنیان حضور داشتند، اما سهامدار جزء محسوب می‌شوند و هیچگاه مالکیت کامل آنجا را بر عهده نداشتند و حتی عضو هیات مدیره نبوده یا مدیریت آنجا را بر عهده نداشتند. در سال ۹۲ و زمانی که می‌خواستم مسئولیت سازمان غذا و دارو را بپذیرم به آقای دکتر هاشمی گفتم که این مسائل وجود دارد و من سابقه فعالیت در صنعت داروسازی داشتم و عضو هیات مدیره شرکت‌های متعدد بوده‌ام. همه این فعالیت‌ها را به طور شفاف به وزیر بهداشت گفته بودم؛ کما اینکه خود وزیر بهداشت هم سهامدار بیمارستان بودند و وزیر شده‌اند؛ مهم این است که این تضاد منافع تاثیری بر روی تصمیم‌گیری‌ها نداشته باشد.